Profilaktyka poekspozycyjna

Jedynym sposobem zapobiegania zakażeniu HIV, w przypadku ekspozycji na materiał zakaźny, jest zastosowanie leków antyretrowirusowych. Ma to na celu zapobieżenie zakażeniu HIV lub – jeśli do niego dojdzie – minimalizację jego skutków. Działanie to określa się jako profilaktykę poekspozycyjną.

Ekspozycja oznacza kontakt z materiałem biologicznym zawierającym HIV. 

Materiałem zakaźnym jest płyn ustrojowy, wydzielina, wydalina lub tkanka, w których znajduje się ilość wirusa wystarczająca do zakażenia. Są to:

• krew, 
• nasienie, 
• wydzieliny dróg rodnych, 
• płyn mózgowo-rdzeniowy, opłucnowy, maziowy, osierdziowy, otrzewnowy, owodniowy, inne wydzieliny i wydaliny zanieczyszczone krwią.

Materiałem zakaźnym nie jest: mocz, kał, łzy, pot, ślina, wymiociny, plwocina (o ile nie są zanieczyszczone w sposób widoczny krwią).

Podstawowe czynności po ekspozycji związanej z naruszeniem ciągłości skóry:

• natychmiastowe przemycie zranionego miejsca  wodą z mydłem;
• przepłukanie wodą lub solą fizjologiczną – w przypadku zanieczyszczenia błon śluzowych lub spojówek.
   

Materiały do pobrania:

Ulotka dotycząca profilaktyki poekspozycyjnej (post-exposure prophylaxis – PEP)

Artykuł: „Farmakologiczna profilaktyka poekspozycyjna (PEP)”,Kontra nr 3(97)/2023, str. 1-3

Artykuł: „Zasady finansowania profilaktyki poekspozycyjnej (PEP)”, Kontra nr 4(90)/2021, str. 9-10

Materiały video:

„Profilaktyka PEP” – Dr n. med. Grażyna Cholewińska-Szymańska