Program Edukacyjny
Rozwiń Zwiń
Jedynym skutecznym sposobem zapobiegania zakażeniu HIV jest profilaktyka. Monitorowanie sytuacji epidemiologicznej oraz umiejętne wykorzystanie informacji dotyczących zachowań ryzykownych narażających na zakażenie HIV jest bardzo ważne w kształtowaniu polityki zdrowotnej w zakresie HIV/AIDS. Generalnie przyszłością ochrony zdrowia jest przejście od medycyny naprawczej do medycyny zapobiegawczej. W przypadku zapobiegania HIV/AIDS oba te kierunki są równoważne, gdyż leczenie osób zakażonych HIV jest profilaktyką dla populacji osób niezakażonych (TasP – treatment as Prevention).
Właściwie prowadzone leczenie ARV jest niezwykle ważne, ponieważ powoduje zmniejszenie zapadalności na HIV i śmiertelności z powodu AIDS, a także zmniejszenie zakaźności osób zakażonych wirusem. Skutecznie leczony pacjent ma bardzo niski poziom wiremii, często niemożliwy do wykrycia testami. Trend ten znany jest jako N=N (Niewykrywalny=Niezakażający, z ang. U=U, czyli Undetectable= Untransmittable). Osoby z niewykrywalną wiremią są praktycznie niezakaźne dla populacji osób zdrowych.
Ponadto, jak wykazują prowadzone badania, leczenie antyretrowirusowe jest ekonomicznie efektywne, gdyż znacząco wpływa na zmniejszenie kosztów wydatkowanych na leczenie osób żyjących z HIV.
Obecnie w Polsce leczenie jest prowadzone i finansowane w ramach Rządowego Programu Polityki Zdrowotnej pn. „Leczenie antyretrowirusowe osób żyjących z wirusem HIV w Polsce na lata 2022–2026”.
Programem leczenia antyretrowirusowego (ARV) objęte są wszystkie osoby zakażone HIV, w tym:
Kobieta zakażona HIV, która w czasie ciąży przyjmuje leki antyretrowirusowe, ma około 99% szans na urodzenie zdrowego dziecka. Dlatego kobiety w ciąży, a także planujące ciążę, stanowią jedną z grup, u których badanie w kierunku zakażenia HIV jest szczególnie wskazane.
W przypadku ekspozycji zawodowych zgodnie z art. 41 ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1284 z późn. zm.) to pracodawca lub zlecający pracę pokrywa koszty profilaktyki poekspozycyjnej, w tym oczywiście koszty leków antyretrowirusowych.
Dodatkową metodą profilaktyki HIV, jest profilaktyka przedekspozycyjna zakażenia HIV (PrEP), czyli stosowanie leków antyretrowirusowych u osób niezakażonych HIV, przed ekspozycją na zakażenie, w celu zmniejszenia ryzyka tego zakażenia, głównie w związku z kontaktami seksualnymi. Ma to na celu uniemożliwienie namnażania się wirusa po wniknięciu do komórki. W Polsce PrEP zlecany jest przez lekarza i realizowany na koszt pacjenta.
